[OS] Fifty shade of MINJ
Minhyun x Jonghyun
เตียงนอนสีขาวขนาดกว้าง ผ้าปูที่นอนยับย่น ร่างสูงนอนกระสับกระส่ายอยู่บนเตียง พยายามดิ้นให้หลุดจากพันธนาการแต่ก็ไม่สามารถ หันซ้ายขวาก็ไม่เป็นผล ผ้าผืนเล็กสีทึบปิดตาเจ้าของร่างสูงไว้ มองไม่เห็นสิ่งใด และไม่มีสิ่งใดให้ต้องมอง จมูกโด่งเป็นสันถูกเกลี่ยเบา ๆ ด้วยมือนุ่มที่แสนคุ้นเคย พวงแก้มที่หายไปจนเจ้าของมือนุ่มขมวดคิ้ว ลูบไล้แก้มตอบจนสันกรามคมชัด ผิวขาวละเอียดของคนร่างสูงยิ่งทำให้สันกรามน่าขบมากยิ่งขึ้น
ร่างเล็กก้มตัวลงงับใบหูแดงของคนร่างสูงเบา ๆ ใช้จมูกรั้นเกลี่ยแก้มขาวใส สูดลมหายใจดมกลิ่นหอมจากน้ำหอมกลิ่นประจำตัว กลิ่นเดิมที่เขาชอบ มือเล็กซุกซนลูบไล้หน้าอกแกร่ง ยอดกุหลาบสีชมพูชวนหยอกเย้าเอาการ เคลือนตัวลงงับเข้าที่ยอดกุหลาบสวย มือยังคงลูบไล้ลงไปจนถึงหน้าท้องแกร่ง กล้ามเป็นมัด ๆ ที่สัมผัสได้ ร่องรอยระหว่างกล้ามเนื้อแต่ละมัดช่วงยั่วยวนให้ต้องละจากหน้าอกสวย
จงฮยอน ก้มลงใช้ลิ้นร้อนเลียหน้าอกแกร่ง ค่อย ๆ ลงไปทีละน้อยจนถึงหน้าท้องที่คนตัวใหญ่กว่าเคยโกหกว่าเป็นท้องเด็ก จงฮยอนหัวเราะในลำคอก่อนแสยะยิ้ม เลียตามร่องของกล้ามเนื้อแต่ละมัดที่ขึ้นเป็นลอนสวย ลากลิ้นละโลมราวกับทานอาหารชิ้นโปรด จวบจนถึงจุดสำคัญของอีกฝ่ายที่กำลังรอให้เขาเข้าไปปรนเปรอ
จงฮยอนก้มลงครอบครองสิ่งสำคัญที่สุดของ มินฮยอน ไว้ในปาก ดูดดุนสิ่งสำคัญที่กำลังตื่นตัว ขบฟันเข้าอย่างเอร็ดอร่อย เรียกเสียงครวญครางจากคนที่นอนอยู่ได้เป็นอย่างดี อร่อยยิ่งกว่าไอศกรีมแท่งใดที่เคยทาน อร่อยยิ่งกว่าแตงโมปั่นอันเลื่องชื่อ หรือแม้แต่นี่คือยาขมเขาก็ยังว่าหวาน
จงฮยอนผละออกก่อนจะลุกขึ้นนอนเคียงข้างอีกฝ่าย มือเล็กเปิดผ้าปิดตาออกก่อนส่งยิ้มซน ๆ ไปใช้ แก้มืดมือบนหัวเตียงสองข้างออก ปล่อยให้คนตัวใหญ่เป็นอิสระ มินฮยอนมองร่างบางอย่างเจ้าเล่ห์ คิดจะเล่นกับเขาก็ไม่ง่ายเหมือนกัน
มินฮยอนกอดจงฮยอนไว้แล้วดันให้คนตัวเล็กอยู่ด้านล่าง จงฮยอนยิ้มพลางยักคิ้วท้าทายก่อนที่มินฮยอนจะลุกแล้วเดินไปหยิบ ‘อุปกรณ์’ ที่จะช่วยให้จงฮยอนสนุกมากขึ้น
มัดมือเล็กทั้งสองข้างไว้บนหัวเตียงอย่างที่อีกฝ่ายทำ แต่ไม่ปิดตาคู่สวยที่ชอบหนักหนา พวงกุญแจถูกคล้องที่ขาทั้งสองข้างแหวกขาทั้งสองข้างออกอย่างสวยงามและพอดี มินฮยอนยิ้มมุมปากก่อนโน้มตัวเข้ามา ประทับริมฝีปากแล้วมอบจูบอันร้อนแรงให้คนด้านล่าง
มือหนาของงมินฮยอนก็ซนไม่แพ้กัน หยิบ ‘อุปกรณ์’ ขึ้นมาพลางวางไว้ตรงจุดสำคัญ ความสั่นของอุปกรณ์ทำเอาคนตัวเล็กร้องคราง สมาธิแตกกระเจิง ร่างกายอ่อนระทวยพลางกัดริมฝีปากด้วยความเสียว มินฮยอนยิ้มอย่างพอใจก่อนจะจูบขมับย้ำ ๆ ไล้ลงไปที่แก้มนุ่มและประทับลงบนริมฝีปาก ไม่ยอมให้คนตัวเล็กกัดริมฝีปากตัวเองแรงไปกว่านี้
“อ๊า~~”
เสียงครางที่เล็ดลอดออกมาจากปากคนตัวเล็กขณะจูบชวนให้มินฮยอนพอใจเป็นอย่างมาก มือหนาขยับอุปกรณ์ชิ้นโปรดออกจนคนตัวเล็กยู่หน้า ความสุขยังไม่ถึงขีดสุดแต่คนตัวโตกลับเอามันออกมาซะอย่างหน่อย จงฮยอนส่งสายตาให้มินฮยอนช่วยวางมันกลับไปที่เดิมแต่มินฮยอนกลับโยนอุปกรณ์นั้นทิ้งอย่างไม่ใยดี ร่างเล็กเปลือยเปล่านอนหงายอยู่บนเตียงสีขาว เอวคอดที่เขาชอบ ก้นกลมกลึงที่เขาปรารถนาที่ซ่อนอยู่ใต้ผ้าปูที่นอน ขาเรียวที่กางออกทำองศาได้พอดี ขอเท้าสวยที่ถูกพันทนาการส่งเสียงคลอเบา ๆ ยามคนตัวเล็กขยับ
มินฮยอนยิ้มมองผลงานตัวเอง จงฮยอนหน้านิ่ว รู้สึกอยากจนทนไม่ไหวแต่ไม่สามารถทำอะไรได้
“ขอร้องผมสิ” มินฮยอนบอก
“นาย...” จงฮยอนบอกด้วยความรู้สึกหลากหลาย ทั้งโมโหที่มินฮยอนทำอย่างนี้ ทั้งความรู้สึกค้างที่ยังไม่ถูกเอาออกไป ความไม่สบายตัวที่เกิดขึ้น และความหงุดหงิดที่ก่อตัว ทั้ง ๆ ที่เขาทำให้อีกฝ่ายจนเสร็จสรรพ แต่อีกฝ่ายกลับมาทรมานกันด้วยทำให้อารมณ์ค้างคาอย่างนี้
“ขอร้องผม” มินฮยอนยืนยันคำเดิมด้วยรอยยิ้ม ‘ปีศาจ’
จงฮยอนกัดฟันกรอดแต่ก็ไม่มีทางเลือก ทั้งมือและเท้าถูกพันทนาการไว้บนเตียง ไม่มีทางที่เขาจะออกไปไหนหรือแม้แต่จะช่วยตัวเองได้เลย กัดริมฝีปากพลางใช้ความคิดที่มีอยู่น้อยนิด เอื้อยเอ่ยของร้องด้วยเสียงกระเส่า
“มินฮยอน ช่วยฉัน”
“อะไรนะ” แกล้งทำเป็นไม่ได้ยินจนจงฮยอนต้องพูดอีกครั้ง
“มินฮยอนนี่ ช่วยฉันเถอะนะ” จงฮยอนเว้นวรรคไป กัดริมฝีปากก่อนบอกอีกคำที่ทำให้มินฮยอนโถตัวลงหาในทันที
“ฉันขาดนายไม่ได้”
มินฮยอนโน้มตัวทับร่างเล็ก จูบอันดูดดื่มและลึกล้ำยิ่งกว่าดำดิ่งลงไปในมหาสมุทรลึก สิ่งสำคัญที่เขามักหยอกล้อกับอีกฝ่ายว่าเปรียบเสมือนแมมมอธ ถูกสอดเข้าไปในช่องทางรักของคนตัวเล็ก เสียงครางกระเส่าดังคลอไปพร้อมกับมือเล็กจับหัวเตียงแน่น ยิ่งช่วงล่างของคนตัวโตกระแทกแรงมากเท่าไหร่ก็ยิ่งได้ยิ่นเสียงครางแสนไพเราะมากเท่านั้น มือเล็กจับผ้าที่ถูกไว้ระหว่างหัวเตียงแน่นราวกับต้องการที่พึ่ง หน้าอกสวยแบนราบยกขึ้นรับสัมผัสจากคนตัวโตที่ประโลมจูบและหยอกล้อกับยอดกุหลาบของเขา
จงฮยอนส่งเสียงแหบพร่าไปทั่วทั้งห้องในยามวิกาล ฉากรักที่แสนสุขในค่ำคืนที่ไม่มีผู้ใด มีเพียงเขาสองคนเท่านั้นที่จะท่องราตรีนี้ไปพร้อมกับพระจันทร์และดวงดาว ภายใต้นภากว้างที่แสนมืดมน มีดวงดาวระยิบระยับส่องแสงนำทาง มีพระจันทร์กลมโตส่งยิ้มทักทาย ยิ้มร้ายที่เหมือนกับยิ้มของคนตัวโตที่กำลังกระแทกสลับกับอ้อยอิ่งเสียจนคนตัวเล็กปรับอารมณ์ไม่ทัน เข้าใจดีว่าคงจะแกล้งกัน เหมือนหมาป่าก็ต้องขี้แกล้งเป็นธรรมดา แต่สำหรับจงฮยอน มินฮยอนเป็นอูฐไม่ใช่หมาป่าเสียหน่อย จะมาแกล้งกันให้เขาต้องครางเสียงหลงอารมณ์ขึ้นลงไม่รู้จักหยุดได้ยังไง
จงฮยอนหอบหายใจหนักด้วยความเหนื่อย เอวเล็กที่ขยับตามการเคลื่อนไหวที่ชักนำของมินฮยอน หน้าท้องแบกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะหายใจหอบถี่ มินฮยอนจูบขมับเล็กเบา ๆ เพื่อปลอบโยน เหงื่อผุดพลายเต็มใบหน้าเล็กทั้งที่เปิดแอร์จนเย็นเฉียบ
แต่เพียงเท่านี้ยังไม่สุขสมอารมณ์ของมินฮยอน เขาอยากได้มากกว่านี้ สะโพกกลมกลึงที่ปราถนาที่เขาต้องการที่จะชักนำในคืนนี้ การขยับขึ้นลงของสะโพกสวยรับกับเอวคอดที่เขาโหยหา แก่นกายที่พอดีมือที่เขาต้องการมันในค่ำคืนนี้
อย่าพึ่งเหนื่อยเลยนะ ที่รัก
ค่ำคืนนี้ยังอีกแสนไกล ; )
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น